Als ik aan kruisbessen denk, dan denk ik aan mijn grootouders. Daar stonden ze achteraan in de tuin bij de schommel. Struiken met flink veel stekels en veel te zure bessen. Terwijl ik het opschrijf, krimpt mijn mond er nog van samen. En toch plukten we stiekem de groene knikkers van de struiken. Met roodgestreepte handen en armen als resultaat.
Plukken en proeven
Een paar jaar geleden leerde ik Marc en Greta kennen van de kruisbessen proeftuin. Een bezoek aan hun kwekerij in Zomergem kon niet meer uitblijven. Op een warme zomerdag, begin juli, hebben we een uitstap gemaakt naar België. Tijdens de open dagen mag je bessen plukken en proeven. Ideaal want zo kan je makkelijk kiezen welk ras je het lekkerst vind. Ik was blij verrast want er zaten best veel soorten tussen die lekker zoet waren. Aan het eind van de middag ging er een kleine selectie mee naar huis. En ze hebben niet alleen kruisbessen, maar een heel uitgebreid aanbod van allerlei soorten kleinfruit.
Verschillende kleuren
Kruisbessen zijn een van de weinige fruitsoorten die het prima doen met wat minder zon. Ook houden ze niet van nattigheid aan hun voeten. Dus die bostuin van mij was een gedroomde plek voor de geïmporteerde struikjes.
Thuisgekomen zette in de planten even op het gras om te bekomen van de lange trip. Vanuit de keuken zag ik plots één van de kippen een inspectie uitvoeren. Maar ik was te laat... De enige zwarte kruisbes die aan de struik hing, zag ik nog net in de kip verdwijnen.
Ik heb gekozen voor verschillende kleuren kruisbessen. Zo heb ik groene, rode en zelfs zwarte. Je hebt vroege en late soorten, op die manier kan je de oogst ook nog een beetje spreiden. Bij mij in de moestuin staat Tixia, Wellcome, Mucurines, Black Velvet en een onbekende rode soort die ik al langer geleden had aangeschaft.
In juli zijn de meeste soorten rijp. Om te controleren of ze geoogst kunnen worden, neem ik ze tussen mijn duim en wijsvinger en knijp ik er voorzichtig in. Als ze een beetje zacht aanvoelen, zijn ze het zoetst. Dan pluk ik ze.
Ik maak er vaak een verse vruchtentaart of crumble van, samen met frambozen, japanse wijnbessen of ander fruit wat op dat moment rijp is. Het teveel aan bessen kan je makkelijk invriezen om op een later moment te gebruiken.
Snoeien
In februari, voor dat de struiken weer uitlopen, ga ik ze snoeien. Daarbij hou ik vijf tot maximaal acht takken over die mooi rechtop staan. Ik zorg voor een open structuur zodat er voldoende licht en lucht aan de struik kan komen. Schurende en kruisende takken haal ik zowiezo weg. Er staan ook een paar struiken tegen de omheining van de moestuin. Deze bind ik goed aan en hou ze zo plat mogelijk. Op die manier kan je makkelijk een bessenhaag creeëren.
Na de snoeibeurt krijgen de struiken van mij een handje koemestkorrels. Daarna dek ik de aarde onder de struik toe met een laagje compost.
Eind maart zie je de eerste bloemetjes al verschijnen. Een beetje vorst kunnen ze wel verdragen. Maar het mag niet kouder worden dan min vijf.
Stekken
De stevige takken die je eraf geknipt hebt, kan je prima gebruiken om te stekken. Knip er stukken van, van ongeveer twintig centimeter en stop ze voor de helft in de grond. Let hierbij op de stand van de knoppen zodat je ze niet ondersteboven in de grond stopt. Of je zet ze in een pot met stekgrond. Als ze frisgroene blaadjes hebben, kan je ze verplanten in een pot met potgrond. In de herfst kunnen ze in de tuin uitgeplant worden. Of je maakt er iemand blij mee.
En wist je dat ze je in de herfst ook nog verrassen met een knalgele herfstkleur?
Comentários